Het zichtbaar maken van historische ontwikkelingen rondom seksualiteit is belangrijk. Historisch onderzoek laat zien dat seksualiteit niet voor eeuwig hetzelfde verloopt of gewaardeerd wordt, ook al speelt de biologie er een rol in. Wat we tegenwoordig vinden over seksualiteit en intimiteit en naaktheid is niet vanzelfsprekend, integendeel.
Maar het is ingewikkeld om historisch onderzoek uit te voeren over een onderwerp dat in veel historische perioden taboe was. Van Ussel moppert in 1968:
"Voor de geschiedenis van het seksuele moet, indien niet alles, dan toch nog veel gedaan worden. Hierover bestaan weinig of geen bibliografieën, seminaries, cursussen, handboeken, tijdschriften, gespecialiseerde bibliotheken, monografieën of encyclopedieën. Werken die wél over het seksuele zouden moeten handelen, gaan aan dit thema voorbij."(20)
Bovendien is het een complex onderwerp dat aan allerlei andere thema's raakt. Van Ussel somt een hele reeks raakvlakken op:
"Men kan geen geschiedenis van het seksuele schrijven, wanneer er weinig voorstudies, soms zelfs geen vage aanduidingen bestaan over de geschiedenis van de schaamte, de zedigheid en de zedelijkheid, de tederheid, de lichamelijkheid en de lust, de censuur, de pornografie, het seksueel bijgeloof, de venerische ziekten en hun bestrijding, de beweging ter bevordering van kuisheid en onthouding, de maagdelijkheid, het celibaat, het huwelijk, het gezin, de liefde, de vrije liefde, het proefhuwelijk, het kind, de jongere, de leerling op de scholen, de internaten, de schoolprogramma's, de sekserollen, de masturbatie, de homoseksualiteit, de prostitutie, de puberteit, de embryologie, de abortus, de contraceptiva, de onwettige kinderen, de vondelingen, de kindermoord, de coëducatie en coïnstructie, het vrijen, de sociabiliteit, enz."(20)
De laatste decennia is er gelukkig meer op dat terrein gepubliceerd. Een aantal van die boeken wordt hier besproken.